Paznokcie zbudowane są z wielu struktur i mogą ich dotyczyć różne zaburzenia. Mogą to być problemy zdrowotne wynikające z urazów, chorób ogólnoustrojowych, zakażeń, czy nieprawidłowej higieny. Jednym z takich zaburzeń jest wrastający paznokieć.
Paznokieć wrastający to jeden z częściej występujących problemów w obrębie stóp. Schorzenie to nazywane jest inaczej onychokryptozą (z łac. unguis incarnatus). Jest to bolesna przypadłość, która utrudnia codzienne funkcjonowanie. Najczęściej problem wrastającego paznokcia dotyczy stóp, a konkretniej palucha. Problem wrastającego paznokcia dotyczy głównie młodych osób pomiędzy 15 a 40 rokiem życia, ale oczywiście nie jest to regułą i zdarzają się przypadki u pacjentów spoza tej grupy wiekowej.
Wrastający paznokieć powoduje naruszenie ciągłości wału bocznego paznokcia przez jego tkankę twardą. W uproszczeniu polega to na wrośnięciu płytki paznokcia w skórę, która paznokieć otacza. Fałd skórny otaczający paznokieć jest nazywany wałem paznokcia. Jest warstwą skóry, która pokrywa brzegi zakryte paznokcia ze wszystkich stron oprócz wolnego brzegu. Głównym jego zadaniem jest utrzymanie paznokcia we właściwym położeniu.
Na występowanie schorzenia mogą mieć wpływ czynniki anatomiczne, zewnętrzne i wewnętrzne. Wśród przyczyn występowania dolegliwości można wyróżnić:
Początkowo objawy wrastającego paznokcia nie są uciążliwe, dyskomfort pojawia się głównie podczas chodzenia, czy przy ucisku opuszka palca. W miarę wzrostu paznokcia objawy pogłębiają się, a dotychczasowe objawy bólowe mogą przyjąć charakter ciągły. W wyniku rozwoju patologi organizm uruchamia szereg mechanizmów obronnych. Dochodzi do stanu zapalnego (w wyniku ciągłego podrażnienia wału paznokcia przez jego płytkę), dolegliwości bólowe przybierają na sile, pojawia się wysięk ropny. Skóra wokół paznokcia staje się mocno zaczerwieniona, a palec może być spuchnięty.
Zgodnie z klasyfikacją Heifetza można wyróżnić 3 stadia zaawansowania wrastania paznokcia:
Zgodnie z przytoczoną klasyfikacją, pojawienie się wydzieliny ropnej informuje o konieczności natychmiastowego podjęcia leczenia wrastającego paznokcia.
Leczenie wrastającego paznokcia może przebiegać na kilka sposobów. Wyróżnia się leczenie chirurgiczne i zachowawcze. Zachowawcze to głównie obcinanie na kwadratowo, malowanie lakierem lub żelowanie, noszenie wygodnych butów, robienie kąpieli w szarym mydle, stosowanie klamer korygujących. Klamry mają za zadanie naprostowanie paznokcia. Najczęściej są one zakładane przez podologa (specjalisty, który zajmuje się leczeniem i profilaktyką zmian chorobowych, powstających w obrębie stóp i paznokci). Leczenie zachowawcze stosuje się we wczesnych stadiach schorzenia.
Jeśli zabiegi podologiczne nie przynoszą zamierzonego efektu Iub stopień wrastania paznokcia i jego zniekształcenia jest znaczny wskazane jest przeprowadzenie zabiegu z zakresu chirurgi proktologicznej, jakim jest resekcja klinowa paznokcia. Resekcja, z łaciny resectio oznacza wycięcie – jest to specjalny rodzaj zabiegu polegający na usunięciu narządu lub części narządu, w tym przypadku paznokcia, który stanowi wytwór naskórka. Klinowa resekcja paznokcia ma zastosowanie również w leczeniu urazów paznokcia i schorzeń, które powodują nieodwracalne zniszczenie płytki paznokciowej.
Leczenie chirurgiczne stosuje się, gdy wcześniej zastosowana terapia zachowawcza nie przynosi zamierzonego efektu. Wskazaniem do wycięcia paznokcia jest również:
Resekcja klinowa wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym – pacjent nie czuje palucha, a zabieg przebiega dzięki temu całkowicie bezboleśnie dla pacjenta. Procedura trwa około 15 do 20 minut i przeprowadzana jest w warunkach ambulatoryjnych.
Paznokieć może zostać usunięty częściowo lub całkowicie, o czym zawsze decyduje lekarz na podstawie przypadku medycznego. Podczas zabiegu paznokieć oddzielany jest od łożyska przy użyciu specjalnych miniaturowych narzędzi dedykowanych małym zabiegom chirurgicznym. W razie konieczności w czasie zabiegu lekarz usuwa ziarninę zapalną oraz obumarłe tkanki pod i z boku paznokcia. Zdarza się, że po zakończeniu zabiegu konieczne jest zastosowanie kilku szwów. Operowany palec zabezpieczany jest opatrunkiem.
Ważne jest, aby po zabiegu nie obciążać kończyny. Przez pierwsze dni po zabiegu zaleca się trzymanie nogi w takiej pozycji, aby stopa znajdowała się powyżej poziomu biodra. Bezpośrednio po zabiegu nie należy całkowicie moczyć stopy podczas kąpieli, ale należy zadbać o dokładną i zgodną z zaleceniami lekarza higienę rany – prysznic i dezynfekcja środkiem do przemywania ran, a także zmiana opatrunku. Kluczowe jest stosowanie się do wszystkich zaleceń lekarskich i przyjmowanie przepisanych leków.
Jeśli zabieg wymagał założenia pacjentowi szwów, ich usunięcie odbywa się w wyznaczonym przez lekarza terminie.
Aby zmniejszyć obrzęk i dyskomfort po zabiegu, warto stosować zimne okłady. Należy nosić obuwie niezakrywające palców lub takie, które nie będzie ich uciskało.
W razie pojawienia się niepokojących objawów po zabiegu należy bezzwłocznie skotkanować się z lekarzem.
Przeciwwskazaniami do przeprowadzenia zabiegu resekcji klinowej paznokcia są:
Resekcja klinowa paznokcia wiąże się z ryzykiem wystąpienia:
– zakażenia tkanek wokół paznokcia,
– dolegliwości bólowych,
– krwawienia.
Najczęściej występującym powikłaniem po resekcji klinowej jest jednak nawrotowe wrastanie paznokcia.
W celu poznania szczegółów zabiegu resekcji klinowej paznokcia zachęcamy do kontaktu z placówką. Cena zabiegu jest ustalana przez lekarza w zależności od koniecznych do zastosowania procedur medycznych.