Ropień powstaje w wyniku zapalenia ropnego, które wywołane jest przez bakterie. Wewnątrz ropnia znajduje się gęsty, mętny płyn, który jest mieszaniną bakterii, martwych komórek oraz komórek układu odpornościowego, często ma nieprzyjemny zapach. Treść ropna otoczona jest przez błonę ropotwórczą zbudowaną z tkanki łącznej. Ropień może być zlokalizowany zarówno w tkankach położonych powierzchownie, jak skóra i tkanka podskórna, ale może się znajdować również w obrębie narządów wewnętrznych. Może umiejscowić się praktycznie w każdym miejscu w organizmie.
Najczęstszą przyczyną powstawania ropni są gronkowce (np. gronkowiec złocisty) i paciorkowce (np. paciorkowiec ropotwórczy). Ropień może być także wywołany działaniem innej mikroflory. To jaka bakteria wywołuje infekcję zależy od tego gdzie zlokalizowany jest ropień.
U wielu osób ropień występuje w okolicy mieszków włosowych. Powstanie ropnia jest w tym przypadku spowodowane zablokowaniem ujścia gruczołów łojowych, co sprzyja namnażaniu się bakterii. Pod skórą gromadzi się ropa i rozwija się stan zapalny. W okolicy ropnia skóra jest zaczerwieniona, ocieplona i bolesna. Do zakażenia bakterią może dojść również, gdy przerwana zostaje bariera ochronna skóry – na przykład w wyniku urazu, obecności ciała obcego lub w związku z wykonanymi iniekcjami domięśniowymi lub dożylnymi.
Do grupy osób szczególnie narażonych na pojawienie się ropnia zaliczani są:
Nie wolno lekceważyć obecności ropnia. Bardzo rzadko dochodzi do sytuacji, w której ropień zanika samoistnie, dlatego problem należy zawsze skonsultować z lekarzem chirurgiem, który oceni wielkość ropnia i podejmie decyzje o wykonaniu zabiegu nacięcia i drenażu ropnia, a także o włączeniu antybiotykoterapii.
Najgroźniejszym powikłaniem ropnia jest jego niekontrolowane pęknięcie – rozlanie się ogniska zapalenia grozi dalszym rozprzestrzenianiem się zakażenia, co może okazać się niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia pacjenta. Zawarte w ropniu bakterie mogą wówczas przedostać się do krwioobiegu i spowodować rozwój sepsy (zespół objawów stanowiących efekt zbyt silnej reakcji układu odpornościowego na zakażenie), w efekcie której może dojść do powikłań oraz niewydolności wielonarządowej obejmującej nerki, wątrobę, płuca oraz serce – często prowadzących do śmierci pacjenta. Nacięcie i drenaż ropnia wykonuje się właśnie po to, aby uchronić przed dalszym rozwojem zakażenia. Nieleczony ropień oprócz ryzyka związanego z wystąpieniem groźnej dla życia sepsy, może też powodować ucisk okolicznych tkanek w wyniku swojego rozrostu.
Nacięcie ropnia oprócz wyżej wymienionych pozwala też uniknąć powstawania przetok, czyli połączenia dwóch lub kilku narządów powstającego na skutek procesów patologicznych.
W przypadku powierzchownego ogniska ropnego guzek jest wyczuwalny pod palcami i łatwo można go zauważyć. Należy skonsultować się z lekarzem specjalistą za każdym razem, gdy pojawi się podejrzenie ropnia. Z konsultacją nie należy czekać na samoistne pęknięcie ropnia. Guzka nie należy też samodzielnie nacinać, ani wyciskać. Próby leczenia ropnia w warunkach domowych często prowadzą do zainfekowania kolejnych tkanek.
Dolegliwości związane z obecnością ropnia zależą od miejsca jego występowania. Ropnie zlokalizowane powierzchownie pod skórą dają charakterystyczne i łatwo zauważalne objawy. Są to:
Zdarzają się również objawy uogólnione, takie jak dreszcze, gorączka czy pogorszenie samopoczucia. W przypadku zaawansowanych zmian wydzielina ropna może też wypływać na zewnątrz, nawet bez naciskania.
W większości przypadków leczenie zapaleń bakteryjnych z obecnością ropnia opiera się na antybiotykoterapii. Antybiotyk nie jest jednak w stanie doprowadzić do wchłonięcia się ropnia. Często konieczne jest wykonanie zabiegu nacięcia i drenażu zawartości ropnia. Antybiotykoterapia stosowana jest w niektórych przypadkach jako leczenie uzupełniające przed i po zabiegu. O konieczności zastosowania antybiotykoterapii każdorazowo decyduje lekarz.
W CenterMed wykonujemy nacięcie niewielkich ropni skóry leżących powierzchownie. Zabieg ten nie jest skomplikowany i przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym, co znacznie skraca okres regeneracji po zabiegu. Procedura przeprowadzana jest w warunkach ambulatoryjnych. Czas trwania zabiegu wynosi około 20-30 minut. Zabieg nie wymaga hospitalizacji, a po jego zakończeniu Pacjent może wrócić do domu.
W trakcie zabiegu chirurg nacina wierzchołek ropnia i wykonuje drenaż/sączkowanie, co umożliwia ewakuację jego treści i oczyszczenie rany. W niektórych przypadkach konieczne jest pozostawienie drenu lub sączka, aby umożliwić całkowite oczyszczenie rany z treści ropnej. Po wykonanym nacięciu rana jest zabezpieczana opatrunkiem.
Konieczne jest zgłaszanie się na wizyty kontrolne po zabiegu. W ich trakcie chirurg ocenia postępy w gojeniu rany i kontroluje efekty zabiegu. Na konsultacje pacjent zgłasza się zgodnie z terminem wyznaczonym przez lekarza specjalistę.
Należy dbać również o odpowiednią higienę rany. Zgodnie z instrukcjami lekarza powinno się w tym celu stosować odpowiednie środki do jej odkażania oraz regularnie zmieniać opatrunki.
Cena zabiegu ustalana jest indywidualnie w zależności od przypadku medycznego i koniecznych do zastosowania metod terapeutycznych. Zachęcamy do kontaktu z przychodnią w celu zapoznania się ze szczegółami oferty.